Davranışçı yaklaşımın diğer bir önemli temsilcisidir. Yakınlık kuramı olarak isimlendirilen Guthrie’nin kuramına göre, öğrenme tek bir ilke ile açıklanabilir ve o da “bitişiklik” ilkesidir. Guthrie, belli bir uyarıcıya karşı gösterilen tepkinin, sonraki bir zaman diliminde aynı uyarıcı ile karşılaşıldığında da gösterilme eğilimi olduğunu belirtir. Bu anlamda, onun bitişikliği uyarıcı ⇔ tepki bitişikliğidir. Ona göre, bir davranış ile bir uyarıcı arasında bağlantı kurulabilmesi için klasik koşullanmada olduğu gibi bir koşulsuz uyarıcı - koşulsuz tepki bağlantısına ihtiyaç yoktur. Bir davranışla bir uyarıcı birbirine eşlik ederse, uyarıcı daha sonra yeniden ortaya çıktığında, bu uyarıcıyı muhtemelen aynı davranış izleyecektir.

Bu anlamda öğrenme, klasik ve edimsel koşullanma yaklaşımlarında ifade edildiği gibi uzun tekrarlar sonucu organizmanın bir davranışa şartlanması sonucu gerçekleşmez. Öğrenme, tek bir yaşantı (deneme) sonucunda meydana gelir ve bu da en son yaşantıdır. 

Örneğin; Pavlov’un deneyinde olduğu gibi; zil çaldığında köpek en son hangi davranışı yapmışsa (salya çıkarma tepkisi) tekrar zil sesiyle karşılaştığında yine onu yapacaktır.