Dikkat Restorasyonu Kuramı (Attention Restoration Theory - ART), doğanın sağladığı bilişsel faydaları incelemek amacıyla ortaya çıkan bir teoridir ve doğada vakit geçirmenin hatta bir doğa manzarasına bakmanın kişinin konsantrasyon kalitesini arttırdığını iddia eder. Kurama göre; doğal ortamlar, gökyüzünde hareket eden bulutlar, bir esintide hışırdayan yapraklar veya bir derede kayaların üzerinde köpüren su gibi doğal ortamlar kişinin dikkat seviyesinin zahmetsiz bir şekilde artmasını sağlar. Geçmiş zamanlardan beri doğa felsefi anlamda barış ve enerji kaynağı olarak görülüyordu, ancak bilimsel temelli yaklaşımlar 1990'larda görülmeye başlandı. Gerçekleştirilen araştırmalar doğanın onarıcı bir özelliği olup olmadığı konusunda bilimsel ve doğru yorumların yapılmasına olanak sağladı. 1980'lerde Rachel ve Stephen Kaplan tarafından geliştirilen Dikkat Restorasyonu Kuramı ilk olarak The Experience of Nature: A Psychological Perspective isimli kitapta yer aldı ve sonraki yıllarda farklı araştırmacılar tarafından da bilimsel ve tıbbi olarak geçerli kabul edildi. Araştırmalara göre dikkat iki bileşenden oluşmaktadır: önemli uyaranlar ile ortaya çıkan istemsiz dikkat ve bilişsel kontrol süreçleri tarafından yönlendirilen istemli dikkat. Berman ve arkadaşları Dikkat Restorasyonu Kuramı’nın temelinin bu araştırmalara dayandığını belirtmektedir.